ปรปักษ์จำนน Secrets
อ่านสนุกที่สุดก็เล่มสี่เลย เพราะมีเรื่องการศึกที่พระเอกกำลังรวบรวมแผ่นดิน มีการออกอุบาย มีอะไรต่างต่างนานาให้อ่าน ความสัมพันธ์พระนางเริ่มมีจุดขยับ แม้ไม่ได้ซาบซึ้งกินใจเท่าที่ควร แต่จุดเปลี่ยนก็ทำได้ดี เล่มสี่นี้จึงอ่านได้เร็วขึ้นเยอะหลังจากอ่าน ๆ ไปเรารู้สึกว่าผู้เขียนจะบอกเราว่าเบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชายนั้น มีผู้หญิงอยู่ ถ้าได้เมียดี ชีวิตก็จะดี๊ดียิ่งขึ้นไป
กดดัน น่ารำคาญ บอกไม่ถูกเนื้อเรื่องเรื่อยๆ วกวน สับสนตลอดเวลา
พรุ่งนี้! ทั่วไทย ฝนตกหนัก กทม. โดนด้วย ระวังน้ำท่วมฉับพลัน
เรื่องรักๆ ของ หลินอีเฉินกับเฟิ๋งซ่าวเฟิง
ที่ว่าทำใจเก่งหมายถึงในเรื่องนอกจากแม่สามีประสาทแดกยังมีสามีซึ่งก็คือพระเอกที่ถือตัวเองเป็นใหญ่ เข้าใจว่าเป็นธรรมเนียมโบราณ แต่หลายอย่างของพฤติกรรมพระเอกถ้าเป็นเราคงอยากกระโดดถีบขาคู่แล้วเอามีดเสียบท้องให้จบ ๆ (เช่นการดื่มน้ำยังต้องให้เมียไปเอาให้ กินข้าวก็กินก่อนให้เมียปรนนิบัต��� )
ยังโชคดีที่นอกจากความเหินห่างเย็นชาที่เว่ยเซ่าแสดงออกแล้ว ยามอยู่บนเตียงก็เป็นเช่นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง
หนัง-ละครหนังละคร - ซีรีส์รายการทีวีแกลเลอรีเนื้อหาทั้งหมด
พระเอกเป็นสายเย็นชาเหี้ยมโหด ชีวิตนี้มีเป้าหมายชัดเจนว่าจะต้องเป็นใหญ่ในใต้หล้า และใครที่ถูกหมายหัวว่าเป็นศัตรูของเขา ก็ไม่ต้องคาดหวังว่าจะได้ตายดี แต่พอเจอสาวน้อยวัยใสหน้าตาหมดจด จิตใจก็เริ่มไขว้เขว แถมพอมาเจอรสรักจากสาวน้อยและลูกอ้อนจากนางเข้าไปอีก เลยยิ่งอาการหื่นกำเริบ แถมยังหลงสาวจนกลายเป็นท่านโหวผู้เกรงกลัวภรรยาไปซะงั้น ส่วนนางเอกที่เจอฝันร้ายซ้ำ ๆ นั้นก็อยู่ด้วยความหวาดระแวง รู้อยู่แหละว่าผู้ชายเขาหลงใหลคลั่งใคล้ แต่ก็ไม่มั่นใจพอว่าจะถึงขั้นยกโทษให้พวกนางทั้งตระกูลได้หรือเปล่า เลยออกอาการแบบครึ่ง ๆ กลาง ๆ รักไปด้วยระแวงไปด้วย
สิ่งที่ลำบากคือชื่อ.... ชื่อแคว้น ชื่อคน เยอะและคล้ายมาก อย่างตำแหน่ง จงเอ่า จางเอ่า อันนึก็งงไปเพราะนึกว่าคนเดียวกัน จำแต่ตัวหลังไงง เอ่า!
สนุกดี แต่ทำไมรู้สึกว่าพระเอกไม่เย็นชาเท่าที่คิด
ธรรมเนียมแบบนี้เป็นอะไรที่ขัดอกขัดใจชวนหงุดหงิดพอสมควร แต่ความที่มีเรื่องดี ๆ อื่น ๆ เสริมมันเลยอ่านผ่านไปได้อย่างไหลลื่น
ได้แต่นึกถึงเรื่องเก่าๆ find more ที่ปลาบปลื้ม คิดถึงท่านโหวกะหมานหมานนี่แหละ ขอมาดามใจอันเหี่ยวแห้งช่วงนี้หน่อยเถอะ
เสี่ยวเฉียวเพียงมุ่งหวังที่จะเปลี่ยนแปลงการล่มสลายของสกุลเฉียว แม้แต่ตนเองต้องแต่งเข้าสกุลเว่ยที่จงเกลียดสกุลเฉียวแทนพี่สาวนางก็ไม่หวาดหวั่นแต่อย่างใด ยังโชคดีที่นอกจากความเหินห่างเย็นชาที่เว่ยเซ่าแสดงออกแล้ว ยามอยู่บนเตียงก็เป็นเช่นน้ำบ่อไม่ยุ่งกับน้ำคลอง แม้มารดาเขาจะเกลียดหน้านางเพียงใดก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยในจวนสกุลเว่ยนางก็ยังได้รับเมตตาจากท่านย่าของเขา